Quinta Antes o Vento

Lieve Loek en Francine,

Ik vond het hier superleuk. Al de dieren waren lief. Je kan hier fijn zwemmen. Ik heb hier heel leuk gespeeld en genoten. Ik hoop dat ik nog vaker mag komen. Liefs, Daan xxx

Lieve Loek en Francine,

Wat geweldig dat we hier te gast mochten zijn!! Jullie zijn schatten en we hebben enorm genoten van jullie, het samen zijn, de Quinta, de dieren (en vooral Bo net de dennenappel). Daan en Maite hebben veel plezier samen gehad maar ook met kleine Fleur en Niels. Het is hier een klein paradijsje op aarde! We komen zeker terug!!!!

Liefs, Simone, Jean-Paul en Daan

xxxxxx

14 april 2013

Beste Loek en Francine,

Hartelijk dank voor de gastvrijheid die ik hier mocht genieten! Ik ben hier ongeveer anderhalve week geweest voor een korte vakantie en de kennismaking met deze plek is mij goed bevallen. Enorm genoten van de schitterende oceaan bij Nazaré, de dorpjes, de mensen, het land.
Heel erg bedankt voor de gastvrije ontvangst hier en alle hulp als ik vragen had of wensen. (zoals het zoeken naar een huurauto)!

Warme groet,


Marcel

Het Portugese huisje waar wij verbleven, was van gepensioneerde Nederlanders. Zij woonden zelf ook op het erf. Ik had het huisje uitgezocht, omdat er een muildier was. Geen idee wat een muildier was, maar het leek mij een authentiek dier dat voor rustieke charme zou zorgen. Er was een hond en een poes en wat kippen. Genoeg dieren voor de kinderen om constant te willen aaien of langdurige paniekaanvallen voor over te hebben en in die tijd kon ik dan, stelde ik mij voor , een paar dikke boeken uitlezen. Op de eerste dag kwam er een katje bij. De eigenaar van het huisje, de gepensioneerde Nederlander kon het katje niet weigeren; Het was onder een motorkap gevonden. En twee van hun eigen poezen waren net dood. Dus er was plek zat. Twee dagen later liep er een hond langs; een weldoorvoede golden retriever. Hij leek me geen zwerfhond, daar was hij te dik voor. Maar de gepensioneerde Nederlander wist zeker dat hij geslagen was. Als je een dikke stok boven de kop van de hond heen en weer zwaaide, keek hij inderdaad angstig. De hond werd onmiddellijk in het gezin opgenomen.
Weer een dag later meldde zich een vriendin van de gepensioneerde Nederlander, met een poesje, nog kleiner dan de poes van de motorkap. Het was in een bos aangetroffen, moederziel alleen. Het poesje mocht blijven.
Zelden had ik iemand ontmoet met zo’n groot hart voor vage, aangelopen dieren als de gepensioneerde Nederlandse man. Zelf probeerde hij te doen alsof hij al die dieren reuze irritant vond, door in luid Portugees naar ze te schreeuwen dat ze niet in het kippenhok mochten of dat ze nu echt moesten komen, nú. Maar ze luisterden niet naar zijn kreten, en het was duidelijk dat hij van ze hield. Meteen. Veel. En onvoorwaardelijk. Zodra ze hun al dan niet weldoorvoede kopje om de hoek van zijn erf staken, mochten ze blijven. Of moesten ze blijven, eigenlijk. Aan het eind van de week werden er tien kuikens geboren in een schuur waar tot die tijd niets was gebeurd. Niemand had door dat er een kip had zitten broeden. Ik was nog geen week bij het gepensioneerde stel en er waren dertien dieren bij gekomen. , waarvan de meesten erg arbeidsintensief of luidruchtig. De aanwas ging zo snel dat er voor sommige dieren nog niet eens een naam was bedacht. Ik vroeg de man of het altijd zo ging. En hoeveel dieren er na ons verblijf nog bij zouden komen. Hij vertelde over een vriend van hem, een dorp verderop, die in zijn achtertuin 37 aangelopen honden hield. Tijdens het verhaal kreeg hij een dromerige glinstering in zijn ogen.

Glooiend landschap
Boomgaarden, wijngaarden.
In de verte een oud huis
aangetast, bijna ruïne.
Hoop vertrouwen,doorzettingsvermogen.
Nijvere bezielde handen
scheppen een oase
nemen op z'n Portugees de tijd.
Oud huis wordt nieuw oud huis.
De tijd staat even stil.

Nico.